یـاد تـو ای گل مـن، داده صـفا بـه مـجلس
چـشم تـمام مـستان، مـحو نـگار نـرگـس
آمد گل طه – آن یوسف زهرا
یابن الحسن مهدی
در انـتظار رویـش، چـشم هـمه بـه سـویش
هـر کـس ز باده او، پُـر مـی کند سـبویش
دل بی قرار او – در انتظار او
یابن الحسن مهدی
دل های اهل هـستی، پـروانه جـمالش
کعبه عشق و مـستی، مـشکینه خـط و خـالش
من سائلش هستم – بر او دخیل بستم
یا بن الحسن مهدی
مـبهوت جـلوه هایش، ذات آفـرینش
حـقا نـهفته مـهرش، در ذات آفـرینش
او قـبله عالم – دردانه خاتم
یا بن الحسن مهدی